علائم طرحواره رهاشدگی چیست؟

علائم طرحواره رهاشدگی چیست؟

طرحواره رهاشدگی یک وضعیت روانی است که معمولاً با احساساتی مثل بی‌اهمیتی، ناامیدی و بی‌انگیزگی همراه است. افرادی که تجربه طرحواره رهاشدگی دارند، اغلب از فعالیت‌ها و مسئولیت‌های روزمره خود به دلیل کمبود انگیزه و انرژی اجتناب می‌کنند. علائم طرحواره رهاشدگی ممکن است عبارت باشند از:

    کاهش علاقه و انگیزه: افراد ممکن است به فعالیت‌هایی که در گذشته از آن لذت می‌بردند، علاقه کمتری نشان دهند. انگیزه برای انجام کارها و تعهد به مسئولیت‌ها نیز کاهش می‌یابد.

    کمبود انرژی: احساس کمبود انرژی و خستگی مداوم معمولی در افراد با طرحواره رهاشدگی دیده می‌شود. این افراد اغلب احساس می‌کنند که هیچ انرژیی برای انجام کارها ندارند.

    تغییرات در خواب و خوراک: افراد ممکن است با مشکلات خوابی مانند اختلالات در خواب یا بی‌اشتهایی مواجه شوند. برخی از افراد نیز به خوردن بیش از حد یا کمتر از حد علاقه نشان می‌دهند.

    تغییرات در وزن: نوع تغییرات در وزن (افزایش یا کاهش) نیز معمولاً با طرحواره رهاشدگی مرتبط است.

    احساس بی‌اهمیتی: افراد ممکن است احساس کنند که زندگی ندارد یا کارهایشان بی‌اهمیت هستند.

    انزوا: افراد با طرحواره رهاشدگی ممکن است به انزوا پناه ببرند و از تعامل با دیگران دوری کنند.

    افکار منفی: تمایل به اندیشیدن در مورد اتفاقات و وضعیت‌ها به صورت منفی و پیش‌بینی بدبینانه رخ می‌دهد.

    اضطراب و افسردگی: افراد با طرحواره رهاشدگی ممکن است از اضطراب و افسردگی رنج ببرند و نسبت به مشکلات زندگی خود بی‌تفاوت باشند.

در صورتی که شما یا کسی که می‌شناسید با این نشانه‌ها مواجه شده و این وضعیت به مدت طولانی ادامه داشته باشد و توانائی انجام وظایف روزمره یا بهبود وضعیت روانی را نداشته باشید، مهم است که به یک متخصص روانشناس مراجعه کنید تا به شما کمک کند تا از این وضعیت خارج شوید و مشکلات را مدیریت کنید.
در برخی موارد، ممکن است نیاز به مشاوره و درمان حرفه‌ای داشته باشید.

چه کسانی مبتلا میشوند؟

طرحواره رهاشدگی (یا افسردگی معتادانه) می‌تواند افراد مختلفی را درگیر کند. عوامل متعددی ممکن است در ایجاد این وضعیت نقش داشته باشند. برخی از عواملی که می‌توانند افراد را به آسیب‌پذیری نسبت به طرحواره رهاشدگی ترغیب کنند عبارتند از:

    تاریخچه افسردگی یا اختلالات روانی: افرادی که قبلاً تجربه افسردگی، اضطراب، یا دیگر اختلالات روانی داشته‌اند، ممکن است بیشتر در معرض خطر طرحواره رهاشدگی باشند.

    اعتیاد به مواد مخدر: افرادی که به مواد مخدر و الکل اعتیاد دارند، ممکن است به عنوان یک راه برای مقابله با افسردگی و استرس از طریق مصرف مواد به طرحواره رهاشدگی درآیند.

    محیط اجتماعی: عواملی مانند شرایط اجتماعی نامناسب، فشارهای اجتماعی، انزوا از دیگران و عدم حمایت اجتماعی می‌توانند افراد را به طرحواره رهاشدگی سوق دهند.

    مشکلات اقتصادی: مشکلات مالی و اقتصادی می‌توانند عاملی باشند که افراد را به احساس ناامیدی و بی‌اهمیتی و در نتیجه به طرحواره رهاشدگی بیاندازند.

    عدم موفقیت در زندگی: تجربه تکراری شکست‌ها و عدم موفقیت‌ها در زندگی می‌تواند باعث افسردگی و رهاشدگی شود.

    مشکلات جسمانی: بیماری‌ها یا مشکلات جسمانی ممکن است منجر به کاهش انرژی و رهاشدگی شوند.

    وراثت: عوامل ژنتیکی نیز می‌توانند نقشی در افزایش خطر ابتلا به افسردگی و رهاشدگی داشته باشند.

    مصرف داروهای تاثیرگذار بر روحیه: برخی داروها، از جمله داروهایی که برای مدیریت درد یا برخی اختلالات جسمانی استفاده می‌شوند، ممکن است تاثیرات جانبی افسردگی و رهاشدگی داشته باشند.

توجه داشته باشید که افراد با این عوامل در معرض خطر ابتلا به طرحواره رهاشدگی هستند، اما این نهایتاً نمی‌آید که همه آنها مسئله‌ای را تجربه کنند. همچنین، افرادی که از افسردگی یا رهاشدگی رنج می‌برند، می‌توانند با مشاوره و درمان مناسب بهبود یابند.