مشاور

علائم طرحواره رهاشدگی چیست؟

طرحواره رهاشدگی یک وضعیت روانی است که معمولاً با احساساتی مثل بی‌اهمیتی، ناامیدی و بی‌انگیزگی همراه است. افرادی که تجربه طرحواره رهاشدگی دارند، اغلب از فعالیت‌ها و مسئولیت‌های روزمره خود به دلیل کمبود انگیزه و انرژی اجتناب می‌کنند. علائم طرحواره رهاشدگی ممکن است عبارت باشند از:

    کاهش علاقه و انگیزه: افراد ممکن است به فعالیت‌هایی که در گذشته از آن لذت می‌بردند، علاقه کمتری نشان دهند. انگیزه برای انجام کارها و تعهد به مسئولیت‌ها نیز کاهش می‌یابد.

    کمبود انرژی: احساس کمبود انرژی و خستگی مداوم معمولی در افراد با طرحواره رهاشدگی دیده می‌شود. این افراد اغلب احساس می‌کنند که هیچ انرژیی برای انجام کارها ندارند.

    تغییرات در خواب و خوراک: افراد ممکن است با مشکلات خوابی مانند اختلالات در خواب یا بی‌اشتهایی مواجه شوند. برخی از افراد نیز به خوردن بیش از حد یا کمتر از حد علاقه نشان می‌دهند.

    تغییرات در وزن: نوع تغییرات در وزن (افزایش یا کاهش) نیز معمولاً با طرحواره رهاشدگی مرتبط است.

    احساس بی‌اهمیتی: افراد ممکن است احساس کنند که زندگی ندارد یا کارهایشان بی‌اهمیت هستند.

    انزوا: افراد با طرحواره رهاشدگی ممکن است به انزوا پناه ببرند و از تعامل با دیگران دوری کنند.

    افکار منفی: تمایل به اندیشیدن در مورد اتفاقات و وضعیت‌ها به صورت منفی و پیش‌بینی بدبینانه رخ می‌دهد.

    اضطراب و افسردگی: افراد با طرحواره رهاشدگی ممکن است از اضطراب و افسردگی رنج ببرند و نسبت به مشکلات زندگی خود بی‌تفاوت باشند.

در صورتی که شما یا کسی که می‌شناسید با این نشانه‌ها مواجه شده و این وضعیت به مدت طولانی ادامه داشته باشد و توانائی انجام وظایف روزمره یا بهبود وضعیت روانی را نداشته باشید، مهم است که به یک متخصص روانشناس مراجعه کنید تا به شما کمک کند تا از این وضعیت خارج شوید و مشکلات را مدیریت کنید.
در برخی موارد، ممکن است نیاز به مشاوره و درمان حرفه‌ای داشته باشید.

چه کسانی مبتلا میشوند؟

طرحواره رهاشدگی (یا افسردگی معتادانه) می‌تواند افراد مختلفی را درگیر کند. عوامل متعددی ممکن است در ایجاد این وضعیت نقش داشته باشند. برخی از عواملی که می‌توانند افراد را به آسیب‌پذیری نسبت به طرحواره رهاشدگی ترغیب کنند عبارتند از:

    تاریخچه افسردگی یا اختلالات روانی: افرادی که قبلاً تجربه افسردگی، اضطراب، یا دیگر اختلالات روانی داشته‌اند، ممکن است بیشتر در معرض خطر طرحواره رهاشدگی باشند.

    اعتیاد به مواد مخدر: افرادی که به مواد مخدر و الکل اعتیاد دارند، ممکن است به عنوان یک راه برای مقابله با افسردگی و استرس از طریق مصرف مواد به طرحواره رهاشدگی درآیند.

    محیط اجتماعی: عواملی مانند شرایط اجتماعی نامناسب، فشارهای اجتماعی، انزوا از دیگران و عدم حمایت اجتماعی می‌توانند افراد را به طرحواره رهاشدگی سوق دهند.

    مشکلات اقتصادی: مشکلات مالی و اقتصادی می‌توانند عاملی باشند که افراد را به احساس ناامیدی و بی‌اهمیتی و در نتیجه به طرحواره رهاشدگی بیاندازند.

    عدم موفقیت در زندگی: تجربه تکراری شکست‌ها و عدم موفقیت‌ها در زندگی می‌تواند باعث افسردگی و رهاشدگی شود.

    مشکلات جسمانی: بیماری‌ها یا مشکلات جسمانی ممکن است منجر به کاهش انرژی و رهاشدگی شوند.

    وراثت: عوامل ژنتیکی نیز می‌توانند نقشی در افزایش خطر ابتلا به افسردگی و رهاشدگی داشته باشند.

    مصرف داروهای تاثیرگذار بر روحیه: برخی داروها، از جمله داروهایی که برای مدیریت درد یا برخی اختلالات جسمانی استفاده می‌شوند، ممکن است تاثیرات جانبی افسردگی و رهاشدگی داشته باشند.

توجه داشته باشید که افراد با این عوامل در معرض خطر ابتلا به طرحواره رهاشدگی هستند، اما این نهایتاً نمی‌آید که همه آنها مسئله‌ای را تجربه کنند. همچنین، افرادی که از افسردگی یا رهاشدگی رنج می‌برند، می‌توانند با مشاوره و درمان مناسب بهبود یابند.

مهم ترین وظایف یک روانشناس چیست؟

روانشناسان وظایف متعددی دارند که به تعداد و نوع مشتریان و موقعیت‌های مختلف می‌توانند متغیر باشند. اما مهم‌ترین وظایف یک روانشناس به طور عمومی عبارتند از:

    تشخیص و تقویت سلامت روانی: روانشناسان برای مشاوره و تشخیص مشکلات روانی افراد کار می‌کنند و به آنها کمک می‌کنند تا سلامت روانی خود را بهبود ببخشند.

    مشاوره: روانشناسان افراد را در مواجهه با مشکلات روانی یا اجتماعی کمک می‌کنند و راه‌حل‌هایی برای مدیریت استرس، اضطراب، افسردگی و دیگر مشکلات روانی ارائه می‌دهند.

    تحقیقات و ارزیابی: بسیاری از روانشناسان در تحقیقات روانشناسی شرکت می‌کنند و مطالعاتی انجام می‌دهند تا علم روانشناسی را پیش ببرند و روش‌های تشخیصی بهتری برای مشکلات روانی توسعه دهند.

    آموزش و تربیت: بسیاری از روانشناسان در دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزشی تدریس می‌کنند و نسل جدیدی از روانشناسان را تربیت می‌کنند.

    مشاوره گروهی: روانشناسان می‌توانند گروه‌های مختلفی از افراد را مدیریت کنند، از جمله گروه‌های حمایتی، گروه‌های مشکلات اعتیادی، و گروه‌های مشابه.

    مشاوره حرفه‌ای: برخی از روانشناسان به عنوان مشاورهای حرفه‌ای در شغل‌ها و حرفه‌های مختلف فعالیت می‌کنند و به افراد کمک می‌کنند تا موفقیت حرفه‌ای خود را بهبود ببخشند.

    مدیریت کریزی: در شرایط بحرانی یا وقوع حوادث ناگوار، روانشناسان می‌توانند به افراد و جامعه در مدیریت استرس و ترمیم زخم‌های روحی کمک کنند.

    روانشناسی تربیتی: روانشناسان می‌توانند در زمینه تربیت و تعلیم کودکان و نوجوانان فعالیت کنند و والدین را در تربیت فرزندان خود راهنمایی کنند.

به طور کلی، وظایف روانشناسان به تنوع بسیاری از زمینه‌ها و نیازهای افراد و جامعه وابسته است، و هر روانشناس ممکن است در یک یا چند زمینه مشخص تخصص داشته باشد.

اگر در انتخاب روانشناس مناسب دقت نشود

انتخاب روانشناس مناسب بسیار مهم است و اگر در این انتخاب دقت نشود، ممکن است انتظارات شما از مشاوری روانشناسی برآورده نشود و فرآیند مشاوره به نتایج مطلوب نرسد. در نتیجه، تاثیرگذاری مشاوره کاهش می‌یابد و ممکن است زمان و پول زیادی هدر رود. در زیر چند نکته برای انتخاب روانشناس مناسب آورده شده است:

    مطالعه و تحقیق: قبل از انتخاب روانشناسی، بهتر است مطالعه و تحقیق کنید. اطلاعاتی در مورد تخصص، روش‌ها، و نظریه‌هایی که روانشناسان استفاده می‌کنند، می‌تواند به شما در انتخاب مناسب کمک کند.

    تطابق مسئله: مطمئن شوید که مشکل یا موضوع شما با تخصص روانشناس تطابق دارد. به عنوان مثال، اگر مشکل شما در زمینه روابط خانوادگی است، بهتر است یک روانشناس خانواده را انتخاب کنید.

    معتبریت و مجوز: بررسی کنید که روانشناس انتخابی دارای مدرک و مجوز معتبر از مراجع مربوطه است. این موارد تضمین می‌کنند که او مطابق با استانداردهای حرفه‌ای عمل کند.

    تجربه و تخصص: تعداد سال‌های تجربه و تخصص روانشناس در زمینه مورد نظر شما نیز مهم است. تجربه در مواجهه با مشکلات مشابه به شما کمک می‌کند.

    شیوه کاری: روش‌ها و شیوه کاری مشاور می‌تواند مهم باشد. برخی روانشناسان از روش‌های متمرکز بر گفت‌وگو استفاده می‌کنند، در حالی که دیگران از روش‌های مبتنی بر رفتار یا درمان‌های خاص استفاده می‌کنند. اطمینان حاصل کنید که روش‌های او با موضوع شما سازگاری دارد.

    ارتباط و تعامل: ارتباط و تعامل مثبت با مشاور بسیار مهم است. شما باید احساس کنید که به راحتی با او صحبت کرده و اطمینان داشته باشید که او به شما گوش می‌دهد و به شما احترام می‌گذارد.

    ارزیابی مداوم: ارزیابی کنید که طی مدت زمانی مشورت، آیا بهبودی در وضعیت شما ایجاد شده یا نه. اگر معتقدید که مشاور شما به شما کمک نمی‌کند، ممکن است نیاز به تغییر کنید.

انتخاب روانشناس خوب در تهران می‌تواند برای بهبود روانی و روحی شما بسیار مؤثر باشد، بنابراین با دقت و توجه به موارد فوق انتخاب کنید.