درمان

نشانه های خودشیفتگی در زنان چیست؟

نشانه‌های خودشیفتگی در زنان می‌تواند متنوع باشد و به افراد و شرایط مختلفی وابسته باشد. اما برخی از نشانه‌های ممکن خودشیفتگی در زنان عبارتند از:

    تمرکز بیش از حد بر خود: افراد خودشیفته ممکن است به طرز بیش از حدی بر روی خود و نیازها، آرزوها و تمایلات شخصی خود تمرکز کنند و اهمیت کمتری به نیازها و تمایلات دیگران بدهند.

    خودارضایی بیش از حد: افراد خودشیفته ممکن است به خودشان ارزش و اهمیت زیادی بدهند و به خودشان نقدهای مثبت بیش از حدی کنند، در حالی که از نقدهای منفی دیگران بی‌توجه باشند.

    عدم توجه به نیازها و تمایلات دیگران: این افراد ممکن است نپذیرند که نیازها و تمایلات دیگران مهم باشند و به دیگران احترام نگذارند.

    توهین به دیگران: افراد خودشیفته ممکن است دیگران را تحت تأثیر قرار داده و به طرز نادرستی آنها را توهین کنند یا از آنها استفاده کنند تا به اهداف خود دست یابند.

    انتظارات بی‌منطق: این افراد ممکن است انتظارات بی‌منطقی از دیگران داشته باشند و انتظار داشته باشند که دیگران به آنها در اندازه‌ای که خودشان می‌پسند خدمت کنند.

    عدم توانایی در قبول شکست: افراد خودشیفته ممکن است شکست‌ها و ناکامی‌ها را قبول نکرده و به جای آنها دلایل خارجی را برای مشکلات خود بیان کنند.

    عدم توانایی در ایجاد و حفظ روابط سالم: به دلیل تمرکز بیش از حد بر خود، این افراد ممکن است دشواری در برقراری و حفظ روابط سالم با دیگران داشته باشند.

    فراموش کردن نیازها و تمایلات دیگران: این افراد ممکن است نیازها و تمایلات دیگران را فراموش کرده و تنها به نیازها و تمایلات خود اهمیت بدهند.

در نهایت، مهم است تا این نشانه‌ها به میزانی بیش از حد نباشند که به فرد یا اطرافیانش آسیب برسانند یا از تعاملات اجتماعی سالم فرد با دیگران باز مانع شوند. در صورتی که فکر می‌کنید خودشیفتگی شما یا کسی دیگری به مشکل تبدیل شده است و بر روی زندگی روزمره تأثیر منفی دارد، بهتر است با مشاور یا روان‌شناس مشورت کنید.

همچنین اگر قصد ازدواج با فرد خودشیفته را دارید بهتر است اولویت را درمان وی قرار دهید.

علائم طرحواره رهاشدگی چیست؟

طرحواره رهاشدگی یک وضعیت روانی است که معمولاً با احساساتی مثل بی‌اهمیتی، ناامیدی و بی‌انگیزگی همراه است. افرادی که تجربه طرحواره رهاشدگی دارند، اغلب از فعالیت‌ها و مسئولیت‌های روزمره خود به دلیل کمبود انگیزه و انرژی اجتناب می‌کنند. علائم طرحواره رهاشدگی ممکن است عبارت باشند از:

    کاهش علاقه و انگیزه: افراد ممکن است به فعالیت‌هایی که در گذشته از آن لذت می‌بردند، علاقه کمتری نشان دهند. انگیزه برای انجام کارها و تعهد به مسئولیت‌ها نیز کاهش می‌یابد.

    کمبود انرژی: احساس کمبود انرژی و خستگی مداوم معمولی در افراد با طرحواره رهاشدگی دیده می‌شود. این افراد اغلب احساس می‌کنند که هیچ انرژیی برای انجام کارها ندارند.

    تغییرات در خواب و خوراک: افراد ممکن است با مشکلات خوابی مانند اختلالات در خواب یا بی‌اشتهایی مواجه شوند. برخی از افراد نیز به خوردن بیش از حد یا کمتر از حد علاقه نشان می‌دهند.

    تغییرات در وزن: نوع تغییرات در وزن (افزایش یا کاهش) نیز معمولاً با طرحواره رهاشدگی مرتبط است.

    احساس بی‌اهمیتی: افراد ممکن است احساس کنند که زندگی ندارد یا کارهایشان بی‌اهمیت هستند.

    انزوا: افراد با طرحواره رهاشدگی ممکن است به انزوا پناه ببرند و از تعامل با دیگران دوری کنند.

    افکار منفی: تمایل به اندیشیدن در مورد اتفاقات و وضعیت‌ها به صورت منفی و پیش‌بینی بدبینانه رخ می‌دهد.

    اضطراب و افسردگی: افراد با طرحواره رهاشدگی ممکن است از اضطراب و افسردگی رنج ببرند و نسبت به مشکلات زندگی خود بی‌تفاوت باشند.

در صورتی که شما یا کسی که می‌شناسید با این نشانه‌ها مواجه شده و این وضعیت به مدت طولانی ادامه داشته باشد و توانائی انجام وظایف روزمره یا بهبود وضعیت روانی را نداشته باشید، مهم است که به یک متخصص روانشناس مراجعه کنید تا به شما کمک کند تا از این وضعیت خارج شوید و مشکلات را مدیریت کنید.
در برخی موارد، ممکن است نیاز به مشاوره و درمان حرفه‌ای داشته باشید.

چه کسانی مبتلا میشوند؟

طرحواره رهاشدگی (یا افسردگی معتادانه) می‌تواند افراد مختلفی را درگیر کند. عوامل متعددی ممکن است در ایجاد این وضعیت نقش داشته باشند. برخی از عواملی که می‌توانند افراد را به آسیب‌پذیری نسبت به طرحواره رهاشدگی ترغیب کنند عبارتند از:

    تاریخچه افسردگی یا اختلالات روانی: افرادی که قبلاً تجربه افسردگی، اضطراب، یا دیگر اختلالات روانی داشته‌اند، ممکن است بیشتر در معرض خطر طرحواره رهاشدگی باشند.

    اعتیاد به مواد مخدر: افرادی که به مواد مخدر و الکل اعتیاد دارند، ممکن است به عنوان یک راه برای مقابله با افسردگی و استرس از طریق مصرف مواد به طرحواره رهاشدگی درآیند.

    محیط اجتماعی: عواملی مانند شرایط اجتماعی نامناسب، فشارهای اجتماعی، انزوا از دیگران و عدم حمایت اجتماعی می‌توانند افراد را به طرحواره رهاشدگی سوق دهند.

    مشکلات اقتصادی: مشکلات مالی و اقتصادی می‌توانند عاملی باشند که افراد را به احساس ناامیدی و بی‌اهمیتی و در نتیجه به طرحواره رهاشدگی بیاندازند.

    عدم موفقیت در زندگی: تجربه تکراری شکست‌ها و عدم موفقیت‌ها در زندگی می‌تواند باعث افسردگی و رهاشدگی شود.

    مشکلات جسمانی: بیماری‌ها یا مشکلات جسمانی ممکن است منجر به کاهش انرژی و رهاشدگی شوند.

    وراثت: عوامل ژنتیکی نیز می‌توانند نقشی در افزایش خطر ابتلا به افسردگی و رهاشدگی داشته باشند.

    مصرف داروهای تاثیرگذار بر روحیه: برخی داروها، از جمله داروهایی که برای مدیریت درد یا برخی اختلالات جسمانی استفاده می‌شوند، ممکن است تاثیرات جانبی افسردگی و رهاشدگی داشته باشند.

توجه داشته باشید که افراد با این عوامل در معرض خطر ابتلا به طرحواره رهاشدگی هستند، اما این نهایتاً نمی‌آید که همه آنها مسئله‌ای را تجربه کنند. همچنین، افرادی که از افسردگی یا رهاشدگی رنج می‌برند، می‌توانند با مشاوره و درمان مناسب بهبود یابند.